Aeternum Ardere

Açıldı yine derinlerdeki geçmeyen yara,

göğsümün tam ortasında kaynıyor lav.

İçimde bir kıyamet yükseliyor!

Kara taşlar çatlıyor,

ömrümden kopan parçalar sağa sola…

Bütün suskunluklarımı kusuyorum göğe,

rüzgârlar taşıyor öfkemi ovaya.

Susturun beni!

Şiirim, göğe saplanacak bir çığlık gibi.

Ayaklarınıza devrilecek kelimelerim,

yollarınızı yutacak siyah bir gelgit gibi!

Dizlerimi kırın —

yoksa dağlara tırmanıp

kendime yeni bir cehennem kuracağım.

Gözlerimi alın —

yoksa bu dünyayı mavimle yakacağım.

Ellerimi koparın —

yoksa kendi mezarımı kazacağım

ve küllerimle üzerimi...