Boykot Mevsimi

Çatlamış bir ülkenin kalbinde,

korku sızıyor kabuğumdan.

Geceler karanlık, sabahlar gri.

Bahar hâlâ gelmiyor içime.

Yağmur, bir işgal gibi yağıyor üzerime—

sanki gökyüzü bile gözaltında.

Nisan, ölü bir takvimde çırpınıyor.

Bir savaşın ortasındayız:

Çok konuşanlar kahraman,

az paylaşanlar hain.

Algı, yeni infaz biçimi.

Ve biz hâlâ gerçek savaşı bekliyoruz.

İçimde bir boşluk kazılıyor usul usul—

kendi mezarına dönüşen bir varlık.

İlham, tuz gibi eriyor elimde.

Kelimeler sustu, imgeler kaçışta.

Çekiliyorum insanlardan:

gözlerinden, cümlelerinden,

tenlerinden, umutlarından…

Hani bahar bizimdi?

Hani yengeçler bu ayda sevinirdi?

Peki ya hiçbir ay yengeçlerin olmazsa?

Ya evimiz hiç kurulmazsa?

Ya biz, sonsuza dek başkasının kâbusunda yaşarsak?