Faili Meçhul

Sabah uyandım,

hatırlayamadım kim olduğumu.

Adım yoktu, geçmişim silinmiş,

sadece bir gölgeydim yine.

Yatak, kedi tüyü.

Ben, dağın tepesinde,

ilk sigaramın dumanıyla

gökyüzüne imza atıyorum:

“Buradaydım ama kim olduğum meçhul.”

Ciğerlerimde protest bir şarkı—

adı “Bir paket daha”,

fon müziği: hırıltı.

Güneş bile istifa etti gökyüzünden,

dedi: “Buna ışık yetmez.” 

Her gün, kara kışın bir uzantısı…

Oturmuşlar masaya,

geleceğimi konuşuyorlar:

“Yıl sonuna kadar sanatını ticarete çevir.”

Bi susun allasen.

Oysa ben,

fırçamı tutacak gücü unuttum.

Duvarda tuval aylardır doğum sancısında,

boyaları bile vazgeçmiş.

Eksik ve yorgun.

Evin içinde ağır ağır büyüyen bir sessizlik—

hani şu annemin gözlerinde gördüğümden.

Zaman sadece soluyor,

ömür değil, nefes değil,

sadece bir eksilme.