Griye Sim

Evden çıkasım yok,

önümde kuşlar.

Tüyleri kara,

tüyleri ak,

kanat çırptıkça

her şey griye dönüyor.

Griye azıcık sim ekledim,

tüyler günden güne gümüşe sızıyor.

Hava açtıkça dışarıya özenirim,

uyanırım, cama çökerim.

Sabahları sis basar,

güneş geç gelir,

erken batar.

Zaman burada tersten akar,

gölgen bile geç kalır,

yanında yarım kalmış rüyalar.

Bütün gün aç,

sigara, kahve, duman.

İçim boş, midem yanık.

Akşamüstü açlık basar,

bir elimde dürüm,

diğer elimde çürümüş bir vatan. 

Para pul, pul toz,

toz mezar taşı rengi.

Evren payını aldı,

devlet siki tuttu,

geriye gri kaldı.

Hangi tanrının vergisi bu?

Akşamları yalnızlık basar,

Midemde yankılanır kuşların şarkısı,

göçebe ruhum içime sızar.

İzleyecek dizi yok,

yalnızlığın sezon finalini bekliyorum,

durmadan devam bölümü çekiliyor.

Karanlık çöker, uyurum usulca,

ya da sonsuzluk beni uyur,

ve rüyalarımda

kanat çırpar kuşlar,

gümüş tüylü,

grinin içinden geçip

ışığa karışan...