Gölgeden Güneşe

Bugün, takvim 21 Haziran—

gönlüm, nihayet yazla delinmiş.

Yüzüm güneşin altında kavrulurken,

hayatım da gölgede pişmedi mi zaten?

Evim var artık—

kendi ellerimle kazıdım duvarını,

betonun içinden bir kalp çıkardım.

İçinde ne varsa—fırtına, sessizlik,

hepsi yerini buldu.

Bahçem bitecek birkaç güne.

Toprak sabırla susuyor; 

Ben köklerimle konuşuyorum artık.

Seni tanımadan önceki halimdeyim—

bir taşın içinde gizlenmiş

ve henüz suya kavuşmamış bir tohum gibi.

Tanrım,

ne olur,

artık çiçek açmak istiyorum

olduğum yerden,

göç etmeden, kaçmaya gerek kalmadan.

Gerçek olmayandan

gerçeğe doğru uzan bana.

Karanlıktan ışığa,

uykudan uyanıklığa,

ölümden ölümsüzlüğe—

Kendi varlığımın merkezinde

bir dua gibi

dimdik duruyorum:

Om Shanti.