Paslı Rüya

Kendini benim gözümde gördü,

Önce anahtarlarımı, sonra aynayı yürüttü.

Bir zamanlar gölgeme sığınan o çocuk

şimdi ışık sanıyor

vitrin camlarının kör parıltısını.

İzliyorum uzaktan,

bir yabani gibi —

tırnaklarım toprağa, dişim içime.

Rüyama düşüyorsun elbet,

ama uyanınca, izin silinir benliğimde.

Yedi tepeli cehennem —

seni çoktan yedim.

Acın dilimde pas tuttu.

Ben o sofraları hem kuran 

hem de ilk oturanım;

şimdi artık sandalyesiz.

Yersiz, 

Yani özgür. 

Bir yuva değil bu sefer aradığım.

İsyan olacak yeni dünyam:

Uçuyorum sessizce,

göçmen kuş sürüsü gibi…