top of page

ANTIDISCIPLINARY POETICA

Gün yine yoktu, hiç başlamamış gibi.

Uykuda sıkıştım, rüyalar ipimi çekti.

Aynı yüzler, aynı fısıltılar,

Tavanın köşesinde eski bir gölge.

Uyandım, göz altım mor, dünya eğri.

Yüzüme buz koydum, 

Tenim durdu, içim hâlâ kaynıyor.

Geceden kalan yarım sigara bana baktı,

İçmedim, ama dumanı içimdeydi.


Güneş doğdu ama eksik,

Gün başladı ama yarısı gitmiş,

Midem boş, aklım sessiz,

Çalışmalıyım ama neyle, neden?


Günler ardımda yamulup büküldü,

Ben sürgün, ben kayıp, ben bir yankı.

Alıştım yalnızlığa, çatırtısız bir boşluk,

Zamanım dolmuş gibi,

Çalar saat yine çalmadan sustu...

Ne bileyim, işte o günlerden biri,

Diş dolgusu değişti, dilim yabancı.

Saçımı kestirdim, kökleri içime sardı.

Poşetler doldu, ellerim boş.


Köye geldim, ayaklarım yersiz,

Misafirlikte kıvrıldım, 

Zaman koltuk aralarına sızdı. 

Kediler evde yalnız, ben yalnız,

L koltuk fısıldıyor, duyuyor musun?


Kış ıslaktı, şimdi şimdi güneş,

Gölgeden kaçan bir yarın var önümde.

Dün kayboldum, düştüm, silindim,

Bugün buldum mu? Kimdi zaten ben?

bottom of page